Kur’an’da Hz. Dâvûd ve Hz. Süleyman’a Atfedilen Olayların Mucizeliği Problemi

Abstract

Kur’an’da, dağların ve kuşların Hz. Dâvûd’la birlikte Allah’ı tesbih ettikleri ve kendisine zırh yapma sanatının öğretildiği belirtilmiş; Süleyman peygamberle ilgili olarak da rüzgârın emrine verildiği, kendisi için bakırın su gibi akıtıldığı, cinlerin emrinde çalıştığı ve kendisine kuş dilinin öğretildiği ifade edilmiştir. Geçmiş müfessirlerin kahir ekseriyeti tarafından bu olaylar mucize olarak kabul edilmiştir. Son zamanlarda yaşayan bazı araştırmacı ve akademisyenler ise bunların mucize olmadıklarını ileri sürmüşlerdir. Bu makalede Kur’an’ın anlatım tarzı ve üslup özelliklerinin yanı sıra tarihi bilgiler ve belgeler de dikkate alınarak bu olayların birer mucize mi yoksa birer lütuf ve nimet mi oldukları ortaya konulmaya çalışılmıştır.

In the Qur’an, it is stated that mountains and birds glorify Allah with David and he was taught the art of making armor; regarding the prophet Solomon, it was stated that the wind was given to his command, copper was flowed like water for him, the jinns worked under the command of him, and he was taught the language of the birds. All of these events have been perceived as miracles by most of the past mufassirs. Some researchers and academicians living recently have argued that these are not miracles. In this article, it is tried to reveal whether these events are miracles or blessings by taking into account the style of the Qur’an and historical information and documents.