Uluslar arası Göçmenlerin Mekansal İletişim ve Haberleşme Örüntüleri, İstanbul Kumkapı Örneği

Abstract

Kenti besleyen bir olgu olarak göç, son yüzyılda kent kavramını da dönüştürmüş, başkalaştırmış ve yerleşmeler; artık kent yerine, göçün karmaşasını, kaotik düzenini anlatmak için metropol, megapol deyimleriyle anılmaya başlanmıştır.

Metropol ve megapollerde, kırsaldan gelen göçmenin yıllanmış izleriyle birlikte, başka ülkelerden, başka sıkıntıların bağrından kopup gelen ve kendi kültürünü ait olmadığı yerde yaşatmaya çalışan uluslar arası göçmenin de mekansal izlerini görmek mümkündür.

Uluslar arası göçmen; çıkış noktasında bıraktığı toplumsal bağları, bu varış noktasında oluşturduğu ağlarla yeniden örerek, kendi aralarındaki iletişimi sağlamak, varlığını bildirmek ve varlığının farkedildiğinin kendisine bildirilmesi için çeşitli medyasal araçlar kullanmak durumundadır. Yazılı ve görsel ulusal basını sayıca az ve ekonomik olarak güçsüz olmaktan dolayı etkin kullanamayanlar, kendi yerel iletişim ve haberleşme örüntülerine sahip olmaya çalışırlar. Bunu sağlamak için kendi yerelliklerini sergileyecekleri her türlü mekansal fonksiyonu, iletişim ve haberleşme örüntülerine dönüştürmeleri söz konusudur.

Bu çalışmada, İstanbul metropolü Kumkapı bölgesinde kümelenen yasal, yasadışı, yerleşik veya transit olan uluslar arası göçmenlerin, kendi haberleşme ve iletişim örüntülerini mekanda nasıl kurguladıkları ya da kurgulanmasına nasıl katkıda bulundukları tartışmaya açılacaktır.