Risale-i Zeban ve Anadolu'da Türk Gramerciliğinin Kuruluşu Üzerine

Abstract

14-16. yüzyıllar arasında Anadolu' da yazılan gramer kitaplarında Anadolu Türkçesinde kullanılan bazı morfolojik ve sentaktik yapılar gramer formları olarak değerlendirilirken bazı yaygın formlar düzenli olarak gramer kitaplarının dışında tutulmuştur. Bu makale, bu dönem telif ve tercüme gramer kitaplarında bir gelenek olarak izlenen Anadolu gramerciliği anlayışının hangi özelliklere sahip olduğunu ve bu anlayışın hangi şartlar sonucu meydana geldiğini Risâle-i Zebân isimli Farsça-Türkçe gramer kitabı temelinde incelemektedir.

As certain morphological and syntactic forrus of Anatolian Turkish were accepted as formal grammatical forrus in the grammar works that written between the 14th and 16th centuries in and around Anatolia, some common forrus were regularly disregarded. Based on the data gathered of the Persian-Turkish interlinear grammar work Risâle-i Zebân, this article discusses the questions of what characteristics this Anatolian grammar writing had that was followed as traditional method, and of what basic factors were behind the creation and development of it.