Dilin İşlevleri ve Edebiyat Eğitiminin Amaçları Çerçevesinde 1929 Müfredat Programı

Abstract

Bazıları için dil çoğunlukla gramer anlamına gelir ve genellikle dilin edebiyat boyutu ihmal edilir. Edebiyat eğitimi, dilbilim ve yazınsal kuramlardan bağımsız bir şekilde düşünüldüğünde geriye ad, sıfat, zarf, ünlüler, ünsüzler, fiil çekimleri vb. sözdizimsel ya da kökenbilimsel araştırmalar kalır. Edebiyat eğitiminde gözden uzak tutulmaması gereken ilk öğe dilbilim, göstergebilim, alımlama estetiği, yorumbilim, metinlerarası ilişkiler vb. kuramsal yaklaşımlardır. Kökenbilimsel araştırmaları ve sözcük çözümlemelerini küçümsemeden belirtelim ki edebiyat eğitimi sözcük çözümlemesi değildir. Edebiyat eğitimi estetik hazzın edinildiği, kişisel bir davranış bütünlüğünün kazanıldığı bir çalışma alanıdır; yaratıcı çalışmalara yol açan bir etkinliktir. 1929 Müfredat Programı da bu noktalara vurgu yapmaktadır. Bu çalışmada, 1929 müfredat programı göz önünde bulundurularak, edebiyat eğitimini nasıl düşünmemiz gerektiği üzerinde duruluyor.

For some "language" mainly denotes "grammar" and the importance of literature aspect of language is usually neglected. When literature education is considered independent of linguistics and literary theories, only etymologic, syntactic research, such as research on nouns, adjectives, consonants etc. is left. In literature education, the first thing that should be considered is theoretical approaches such as linguistics, semiotics, aesthetics, hermeneutics and intertextual relations. Etymological studies and word analysis should not be underestimated but we must state that literature education is not limited to word analysis. Literature education is the area in which aesthetical pleasure and personal holistic behaviors are gained and it leads to creative works. Curriculum of 1929 emphasized these points. In this study, based on curriculum of 1929, how we should consider literacy education is explained.