Kur’ân’ın Mana Zenginliği ve Fonetik Anlam Yansıması Üzerine Bazı Örneklemeler

Abstract

Kur’ân-ı Kerîm’in vecîz olan ifadeleri, çok geniş anlamlar içermektedir. Arap edebiyatının zirvede olduğu bir dönemde nâzil olmasına rağmen, bu zirveyi de aşmak suretiyle söz konusu alandaki eşsizliğini meydan okuyarak (tahaddî) ortaya koymuştur. İhtivâ ettiği sözleri, cümle yapısı ve sesleri ile onun bu üstünlüğü, hemen herkes tarafından kabul edilmektedir. Kur’ân’ı anlamak için hakkında sayısız denecek kadar inceleme ve araştırma yapılmıştır. Hatta ona dair yazılan bazı tefsirler onlarca ciltten müteşekkildir. Ancak yapılan bu çalışmalar daha ziyade onun literal anlamlarıyla ilgilidir. Kanaatimize göre onun birtakım kelimelerinde yer alan bazı harflerin telaffuzu esnasında ortaya çıkan seslerin yansıttığı ilave anlamlar da söz konusudur. İşte bu çalışmada, Kur’ân’ın bazı kelime ve harflerinin okunuşu sırasında çıkan seslerin yansıttığı bu ek ve tali derecedeki manaların tespitine çalışılacaktır

The terse statements in the Holy Koran offer wide meanings. Although the Qur’an was revealed at a time of summit of the Arab literature, it has transcended this summit by defying its uniqueness in this field. It is clear by everybody that its sounds, words and sentence structure show its superiority. To understand the Qur’an, countless research and investivations were conducted about it. Besides, some commentaries written about it are composed of dozens of volumes. Yet the results of these studies are rather related to its literal meaning. In our humble opinion, additional meaning reflected during the pronunciation of some letters in some words also exist. This small-scale study focusses on the above stated additional and secondary meanings reflected during the reading the Qur’anic words and the sounds.