Sahâbe'nin fazileti ile ilgili Kütüb-i Sitte hadislerinin değerlendirilmesi

Abstract

Rivayet zincirinin ilk halkasını oluşturan ve sahâbe denilen neslin İslâm Medeniyeti’ne katkıları son derece önem arz etmektedir. Bu çalışmada Kütüb-i Sitte çerçevesinde sahâbenin fazileti ile ilgili hadisler değerlendirilmiştir. İlk bölümde “Sahâbe” hakkında genel bilgi verilmiş, ikinci bölümde farklı sahâbe anlayışı ele alınmıştır. Bunlar iki grubta incelenmiştir. Birinci grupta Selef-i sâlihîn, Ehl-i sünnet, Kelâm ve Fıkıh âlimleri ile Mutasavvıflar’ın sahâbe anlayışı incelenmiş, ikinci grupta ise Ehl-i bid’at diye isimlendirilen Hâricîler, Şîa, Mürcie ve Mu’tezile’nin sahâbe anlayışından bahsedilmiştir. Üçüncü bölümde ise ashâbın fazîleti hakkındaki Kütüb-i Sitte hadisleri ele alınmış, bu hadislerin önce metni ve tercümesi verilmiş, sonra hadis senedi incelenmiş ve değerlendirilme yapılmıştır.

The contribution of this community, called sahabe, which constitutes the first ring of the narrative chain, to the Islamic civilization is of great importance. In this study, the hadiths related to the virtues of the companions of prophet Mohammed (sahabe) were evaluated. In the first section, general information was provided about the companions, and in the second section different comprehension points of companions were discussed. In the first group, the companionship of Salafin, theologians, philosophers and mysticalists is examined, and in the second group, Kharicis, Sia, Murcie and Mu'tazila, which we call the competent bidat, are mentioned in companionship. In the third section, Kutub-i Sitte hadiths as well as their translation about the virtue of the companions are provided. Then, the authotencity of these hadiths are evaluated.