İki Cönkte Arapça Sözcüklerin İmlası ve Ses Düzeni Üzerine

Abstract

Osmanlı Türkçesi metinlerinde Arapça ve Farsça sözcüklerin yazımında özgün imlaya büyük oranda bağlı kalındığı, Türkçe ve diğer başka bazı dillerden geçen sözcüklerde ise özgün imlanın dışına çıkıldığı görülmektedir. Bu çalışmada Arapça sözcüklerin “bozuk” ve / veya konuşma dilinin özelliklerine göre, kimi zaman, “Türkçeleştirilmiş” imlaları üzerinde durulmuştur. Çalışmaya malzeme olarak, Milli Kütüphane kayıtlarında bulunan, 1818 ve 1830 yılları ile tarihlenen, iki cönk metni ele alınmıştır. Çalışmada, Arapça sözcükler, imla ve ses özellikleri bakımından değerlendirilmiş ve yapılan bu değerlendirmeler, cönk yazıcılarının imla tercihlerine göre oluşturulmuştur. Bu çalışmanın Osmanlı Türkçesindeki Arapça sözcükler üzerinden 19. yüzyılın imla-telaffuz ilişkisi üzerine bir katkı sağlanması amaçlanmaktadır.

Spellings of Arabic and Persian words in texts written in Ottoman Turkish mostly remained loyal to original and that different spellings were preferred for Turkish words, or borrowed words from other languages. In this study, spelling properties differing from the original form or general spelling tendencies of Arabic words in Ottoman Turkish were focused on. The material of this study is comprised of two cönk texts. In the study, spelling properties of Arabic words have been evaluated. The purpose of this study is to contribute to the spelling-pronunciation relationship of the 19th century through Arabic words in Ottoman Turkish.