Süleymaniye Camii Çevresinin Arkeotopografyası ve Mimar Sinan'ın Alan Seçimi

Abstract

Süleymaniye kompleksinin üzerine oturduğu arazinin arkeotopografyası,* İstanbul’un suriçi kesiminin sürekli yaşayan bir kısmını oluşturmaktadır. Arkeolojik buluntular bölgenin Geç Klasik, Helenistik ve Roma dönemlerinde nekropol (mezarlık) alanı olarak kullanıldığını göstermektedir. Haliç’e doğru alçalan, oldukça eğimli bir araziyi teşkil eden bölge, Bizans döneminde VIII. Yerleşim bölgesinin içinde kalmaktaydı. Güney bitişiğinde Theodosius Forumu ve bazilikası ile Nympheum Maximum; batısında Valens Kemerleri ile Konstantiniai Hamamı gibi yapılar bulunmaktaydı. Bunlardan Theodosius bazilikasının yeri bilinmemekle beraber, bugünkü Süleymaniye kompleksinin alanında olduğu dayanaksız biçimde ortaya atılmıştır. Osmanlı döneminde inşa edilen ve Theodosius Forumundan kuzeye doğru gelişen Eski Saray, bugünkü Süleymaniye’nin de bir kısmını içermekteydi. Süleymaniye kompleksi, Eski Saray’ın bir kısmı ile Haliç’e doğru inen meyilli araziye teraslama yapılarak Mimar Sinan tarafından inşâ edilmiştir