Okul Öncesi Eğitimde Uzaktan Eğitimin Uygulanabilirliğine Yönelik Okul Öncesi Öğretmenlerinin ve Alandaki Akademisyenlerin Görüşlerinin İncelenmesi

Abstract

Bu araştırmada, okul öncesi eğitimde uzaktan eğitim modelinin uygulanabilirliğine yönelik okul öncesi öğretmenlerinin ve okul öncesi öğretmenliği alanında çalışan akademisyenlerin görüşlerinin incelenmesi amaçlanmıştır. Araştırma nitel araştırma desenlerinden ‘Olgubilim’ (Fenomenoloji) deseni ile gerçekleştirilmiştir. Araştırmanın çalışma grubunu, amaçlı örnekleme yöntemlerinden ‘ölçüt örnekleme’ ile seçilen; 2020-2021 eğitim-öğretim yılında İstanbul ilinde Milli Eğitim Bakanlığına bağlı okul öncesi eğitim kurumlarında çalışan 8 okul öncesi öğretmeni ve İstanbul ilinde bulunan devlet/vakıf üniversitelerinin ‘Okul Öncesi Öğretmenliği’ programında çalışan 8 akademisyen oluşturmuştur. Araştırmada, veri toplama aracı olarak; ‘Demografik Form’ ve araştırmacı tarafından geliştirilen ve uzman görüşü alınmış olan ‘Okul Öncesi Öğretmenleri ve Alan Akademisyenlerinin Okul Öncesi Eğitimde Uzaktan Eğitim Modelinin Uygulanabilirliğine Yönelik Görüşleri’ isimli yarı yapılandırılmış görüşme formu kullanılmıştır. Elde edilen veriler, nitel veri analizi yöntemlerinden betimsel analiz ve içerik analizinin birlikte kullanılmasıyla analiz edilmiştir. Araştırmanın sonucunda, katılımcıların genel manada uzaktan eğitim modelini bazı yönleriyle olumlu bazı yönleriyle sınırlı olarak gördüğü anlaşılmıştır. Katılımcıların, okul öncesi eğitimde uzaktan eğitim modelinin uygulanması ile ilgili görüşlerinde ise olumlu yönlerine göre çok daha fazla sınırlılık belirttikleri anlaşılmıştır. Katılımcıların, uzaktan eğitim uygulamalarında kullanılabilecek yöntemler ile ilgili görüşlerinde; teknolojik araçlar vasıtasıyla gerçekleştirilecek uygulamalar, yüz yüze eğitimde kullanılan materyaller ve evde aile ile gerçekleştirilecek ekinlikler gibi yöntemleri ifade ettikleri görülmüştür. Katılımcıların en işlevsel yöntem olarak eş zamanlı etkileşim imkanı sunan ‘senkron uygulamaları’ gördüğü anlaşılmıştır. Katılımcıların, okul öncesi eğitimde uzaktan eğitim modelinin uygulanması ile çocukların sosyal-duygusal gelişim alanında sınırlılıklar yaşayacakları, bilişsel gelişim alanında ise desteklenebilecekleri noktasında görüş birliğinde oldukları; dil gelişimi, motor gelişim ve özbakım becerileri açısından ise bir görüş birliğinde olmadıkları görülmüştür. Ayrıca katılımcıların uzaktan eğitim modeli ile uygulanan okul öncesi eğitimin değerlendirme boyutunda bazı yöntemlerle sınırlı da olsa bir değerlendirme yapılabileceğini düşündükleri görülmüştür.

This research aims to analyze the opinions of preschool teachers and scholars working in the preschool education field about the applicability of distance education model in preschool education. The research is conducted using ‘phenomenological’ model among the qualitative research models. The study group of this research consists of 8 preschool teachers working for the preschool education institutions based in Istanbul province under the supervision of the Ministry of National Education, during the 2020-2021 academic year and; 8 scholars working on ‘preschool teaching’ programs in public/foundation universities located in Istanbul province; all of whom are chosen using ‘criteria sampling’ among purposeful sampling methods. In this research, ’Demographic Form’ was used as the data collection tool, as well as the semi-structured interview form named ‘Preschool Teachers and Field Scholars Opinions Regarding the Applicability of Distance Education in Preschool Education’ which was developed by the researcher and reviewed by experts. The data that was collected was analyzed using descriptive analysis and content analysis methods together, among qualitative analysis methods. In conclusion of the research, participants found distance education model positive in some aspects and limited in some aspects. Participants have stated significantly more limitations than positive aspects of distance education in preschool education. When asked about opinions of methods that could be used for distance education, participants have mentioned applications using technological tools, materials used for in-classroom education and activities to be carried out at home with families. It was understood that ’synchronic applications’ which provide simultaneous viii interaction opportunities, was favored by the participants as the most functional method. It was observed that the participants have agreed on the fact that distance education method would bring about limitations to social-emotional development of children, while they could be supported in cognitive development, however; the participant opinions diverged regarding language development, motor development and self-care development. Additionally, it could be inferred that using some methods, even though somewhat limited, an evaluation can be made with the distance education model in preschool education.