Kur‟Ân-ı Kerîm‟de “Maʻa” Kelimesinin Kulanımı

Abstract

“Kur‟ân-ı Kerîm‟de “Ma‛a” Kelimesinin Kullanımı” başlıklı bu çalışma, giriş, üç ana bölüm ve sonuçtan oluşmaktadır. Çalışmanın birinci bölümünde; ma‛a kelimesinin sözlük anlamı açıklanmış, mâna açısından ilgili olduğu kelimeler ve bunların anlamları zikredilmiştir. Daha sonra Kur‟ân-ı Kerîm‟de geçtiği yerlere göre ifade ettiği mânalar beyan edilmiştir. İkinci bölümde, Allah‟ın kullarıyla olan beraberliği ele alınmıştır. Bu bağlamda Kur‟ân-ı Kerîm‟de ifade edilen Allah‟ın kullarının geneline ve özel bir bölümüne yönelik beraberliğinden ve bu beraberliğin nasıl anlaşılması gerektiğinden bahsedilmiş, ardından müfessirlerin bu husustaki değerlendirmelerinden ve söz konusu beraberliğin kulun inancı ve davranışları üzerindeki etkisinden söz edilmiştir. Diğer taraftan Allah‟ın özel olan beraberliğinin, peygamberler ve sâdık müminler ile olduğu, bu beraberliği elde etmenin Ģartları ve bunu tahsil edenlerin özellikleri zikredilmiştir. Üçüncü bölümde ise tıpkı ikinci bölümde olduğu gibi peygamber kıssalarından hareketle kulların birbirleriyle olan beraberliğinin övüldüğü ve yerildiği âyetler etraflıca incelenmiş ve çıkarılan sonuçlar belirtilmiştir.

The study entitled “The utilize of the word (with) in the Qur‟an” contains introduction and three measure chapters and conclusion. In the first chapter; the researcher gives more explanation and clarity on the literal meaning of “Ma‟iyyah” “togetherhood” as well the contextual meaning, the author also looks into the definitions of the related words and then discusses on how it‟s been mentioned in the Holy Qur‟an.Ġn the second chapter, the author defines the concept of togetherhood with Allah “Ma‟Iyyatullah” and demonstrate its classifications as mentioned in the holy Qur‟an; General and Special togetherhood, with elaboration on its correct meaning that is appropriate to Allah, and then followed with the commentaries of the scholars of tafsir with concentration on its impact on the believe and behaviour of Muslims. With mentioning of the conditions for attaining God‟s special togetherhood, and the attributes of those who attain this togetherhood. Ġn the third chapter, the researcher discusses the issue of togetherhood amongst the believers themselves, it is elaborated that this type of Ma‟iyyah was also mentioned in the Holy Qur‟an, some were commendable and some were criticized. The commendable togetherhood was that with prophets where some examples are mentioned, couple with the Ma‟iyyah of Believers between them. However, the criticized Mai‟ayyah is the Mai‟ayyah between oppressors, disbelievers and hypocrites with some examples couple with some elaborations of its consequences.