Türkçe Öğrenen Yabancı Öğrencilerin Telaffuzunda Zorlandıkları Kelimelerin İncelenmesi

Abstract

Yabancı dil öğretimindeki temel amaçlardan biri öğrencilerin iletişim becerilerini geliştirmektir. Bu beceriyi öğrencilere kazandırmak için ise dört temel beceri olan dinleme, okuma, yazma ve konuşma becerilerini geliştirmek gerekmektedir. Bu beceriler içerisinde öğrencilerin en çok zorluk yaşadığı beceri konuşma becerisidir. Bu noktada konuşma becerisinin bileşenlerinden biri olan telaffuz öğretimine büyük önem verilmesi gerekmektedir. Bu bilgiler ışığında araştırmanın amacı, Türkçe öğrenen yabancı öğrencilerin okuma metinlerinde yaptıkları telaffuz hatalarını incelemektir. Çalışmada nitel araştırma yöntemi kullanılmıştır. Araştırmanın katılımcılarını A1 düzeyinde öğrenim gören, Arap, Rus, Endonezyalı ve Fars 17 öğrenci oluşturmaktadır. Katılımcılara araştırma amacına uygun olarak hazırlanan görüşme formu uygulanmıştır. Görüşme soruları, öğrencilerin düzeyi göz önüne alınarak belirlenmiş ve kendi dillerine çevrilerek öğrencilere sunulmuştur. Verilerin toplanmasında Yeni İstanbul A1 kitabındaki okuma metinlerinden yararlanılmıştır. Ayrıca katılımcıların seçiminde farklı milletten olmalarına dikkat edilmiş ve ders içi telaffuz durumları birbirine yakın öğrenciler tercih edilmiştir. Çalışma kapsamında katılımcılara Yeni İstanbul A1 Kitabından 17 metin seçilerek sesli okuma yaptırılmıştır ve ses kaydı alınmıştır. Ardından bu ses kayıtları deşifre edilerek doküman analizi uygulanmıştır. Analiz sonucunda Arap öğrencilerin /ı/ , /ö/, /ü/ gibi harflerde, Fars öğrencilerin /ı/, /i/ gibi harflerde, Rus öğrencilerin ü/ö/o gibi harflerde, Endonezyalı öğrencilerin ise /z/, /s/, /ş/ gibi harflerde telaffuz sorunu yaşadıkları tespit edilmiştir. Araştırma sonucunda katılımcıların bu harfleri seslendirme sorunu yaşamalarının nedeninin büyük ölçüde, Türkçenin tipolojik özelliklerinin katılımcıların ait oldukları dillerden farklılaşması olduğu düşünülmektedir. Eğitimcilerin bu seslerle ilgili özel etkinlikler yapmalarının yararlı olacağı önerilmiştir.

One of the main purposes of foreign language teaching is to improve students' communication skills. In order to help students gain these skills, it is necessary to develop the four basic skills of listening, reading, writing, and speaking. Among these skills, speaking is the one that students have the most difficulty with. At this point, great importance should be given to teaching pronunciation, which is one of the components of the speaking skill. Based on this information, the aim of the research is to examine the pronunciation mistakes made by foreign students learning Turkish in their reading texts. The study utilized a qualitative research method. The participants in the research are 17 Arab, Russian, Indonesian, and Persian students studying at the A1 level. An interview form, prepared according to the research purpose, was administered to the participants. The interview questions were determined considering the students' level and were translated into their respective languages and presented to the students. Reading texts from the book "Yeni İstanbul A1" were used to collect the data. Furthermore, when selecting the participants, care was taken to include individuals from different nationalities, and preference was given to students whose in-class pronunciation situations were similar. Within the scope of the study, 17 texts from the "New Istanbul A1" book were selected, read aloud, and audio recorded. These audio recordings were then transcribed, and document analysis was conducted. The analysis revealed that Arabic students had difficulties with letters such as /ı/, /ö/, /ü/; Persian students struggled with letters like /ı/, /i/; Russian students faced challenges with letters like /ü/, /ö/, /o/; and Indonesian students encountered issues with letters like /z/, /s/. It was also found that all participants had pronunciation problems with the letter /ş/. As a result of the research, it is believed that the participants struggle with pronouncing these letters due to the typological differences between Turkish and their native languages. Therefore, it is recommended that instructors incorporate special activities focusing on these sounds.