Türk Edebiyatında 2000 Sonrası Yazılan Şiir Eleştirisi Metinlerinde Eleştirel Temayüller

Abstract

Sanatın, başlangıcından beri, eleştiriyle yakından ilişkili olduğunu söylememiz mümkündür. Bilgi gibi sanat da eleştirilerek, kusurları belirtilerek, eserlere çeşitli bo-yutlardan bakarak gelişmektedir. Türk edebiyatında eleştirinin, gerçek manada Servet-i Fünûn dergisiyle beraber girdiğini söyleyebiliriz. Cumhuriyet döneminde de değişip gelişen ve 2000 sonrasındaki özellikle ilk on senede önemli gelişmeler kat eden eleş-tirinin izleri, klâsik edebiyatımıza dek götürülebilir. Çalışmamız, şiir eleştirisini hem şairlerin hem de şair olmayan eleştirmenleri-mizin gözünden ele almak ve hâlen devam eden bir sürece, 2000 sonrası şiir eleştiri-sine bazı eleştirmenlerimiz çerçevesinde bakmak üzerine kurulmuştur. Bu bağlamda, şair, akademisyen ve sadece eleştiri metni kaleme alan eleştirmenlerimizin etkilendik-leri isimler, eleştiri metotları, daha çok üzerinde durdukları şairler gibi önemli gördü-ğümüz bazı noktalara değineceğiz.

It’s safe for us to say art has been in a close relationship with critique from the beginning. Like knowledge art develops by criticizing pointing out its flaws and loo-king at works from various extents. We can say that criticism entered Turkish literature in a real sense with the magazine Servet-i Fünûn. Criticism, which changed and deve-loped during the republican era and made a significant progress especially in the first decade after 2000, can be traced back to classical literature. Our study is based on analyzing poetry criticism through the eyes of both poets and non-poet critics and looking at an ongoing process, post 2000 poetry criticism, within the framework of some of our critics. In this context, we will touch upon some points that we consider important, such as the names influenced by poets, academics and critics who only write criticism, their methods of criticism, and the poets they focus on more.