Ütopyadan İklimkurguya: Türk Edebiyatında Üç İklimkurgu Romanı Örneğinde Doğa Kültür İkiliğinin Ekoeleştirisi

Abstract

Bu çalışmada Türk Edebiyatından üç iklimkurgu romanı ekoeleştirel kuramla incelenmiştir. Çalışmanın ilk bölümünde ele alınan eserler, ütopyadan distopyaya giden bir hatta doğa kültür ikiliği üzerinden değerlendirilmiştir. İkinci bölümde ele alınan eserler Türk Edebiyatında masaldan ütopyaya ve eko distopyaya/ iklimkurguya giden bir çizgi üzerinde incelemeye tabi tutulmuştur. Çalışmanın üçüncü bölümünde Selim Erdoğan’ın Kurbağa Adası, Oya Baydar’ın Köpekli Çocuklar Gecesi, Defne Suman’ın Yağmur’dan Sonra romanları, doğa kültür ikiliği ve hipernesne, hiperiklim kavramları bağlamında incelenmiştir. Sonuç bölümünde eko distopyadan/ iklimkurgudan eko ütopyaya bir çıkış olup olmadığı tartışılmıştır.

In this study, three climate fiction novels from Turkish literature were examined using ecocritical theory. The works discussed in the first part of the study were evaluated through the nature-culture dichotomy on a spectrum from utopia to dystopia. The works discussed in the second part were analyzed along a line ranging from fairy tale to utopia and eco-dystopia/climate fiction in Turkish Literature. In the third part of the study, Selim Erdoğan's Kurbağa Adası, Oya Baydar's Köpekli Çocuklar Gecesi, Defne Suman's novel Yağmur’dan Sonra were examined in the context of nature-culture dichotomy and hyperobject, hyperclimate concepts. In the conclusion, whether there is an exit from eco-dystopia/climate fiction to eco-utopia was discussed.