Yerküremiz Kaynaklarının Kullanımı, Refah ve Türkiye

Abstract

Earth surface and atmospheric records astonish everybody and lead to take precautions. Pillaging the resources of our planet resulted with global climate change and increased natural disasters. By the way of natural process of balancing, the compensation of the manmade harms seen on earth develops and it is an amazing fact. Although the balancing itself is astonishing it has its limits. Many wealthy nations achieve a range of social objectives that together can provide a good life for their people. They obviously exceeded their share of earth’s natural resources and surpass environmental impact limits. Less wealthy nations use resources more modestly and have lower impacts on environment but meet fewer of social goals(life satisfaction, healthy life expectancy, nutrition, water sanitation, income, access to energy, education, social support, equality, unemployment, democratic equality). Rich nations can consume less (such as per-capita materials, water, energy and land use, ecological footprint) and can emit less carbon dioxide with no loss in quality of life. That would free up resources for less wealthy nations to improve their lives while still keeping within safe environmental boundaries. Rich nations can still be prosperous without consuming more than their share of Earth’s natural resources. The world must find a middle ground between the social prosperity and consumption of natural resources. Otherwise the planet earth will be damaged that cannot be repaired. In this paper, some data dealing with countries are searched and evaluated. Current situation of Turkey will be discussed and some insights will be shared and some data’s are updated according to the developments in Turkey.

Yerküre ve atmosferi ile ilgili kayıtlar insanları meraklandırmakta ve tedbir almayı gerektirmektedir. Yeraltı ve yerüstü kaynakların oburca tüketilmesi, küresel iklim değişikliğine neden olmakta ve doğal felaketleri arttırmaktadır. Yerküremizin, insan eksenli kötülükleri doğal süreç ile dengelemesi şaşırtan diğer bir gerçektir. Her ne kadar şaşırtıcı olsa da bu dengelemenin bir sınırı vardır. Zenginlik seviyesi yüksek olan ülkeler birçok sosyal hedefleri (hayat memnuniyeti, sağlıklı yaşam beklentisi, beslenme, atık su arıtma, gelir, elektriğe ulaşım, eğitim, sosyal destek, eşitlik, işsizlik, demokratik kalite) toplumsal ve bireysel memnuniyetleri için sağlamaktadır. Bu ülkeler sosyal hedeflere ulaşırken kendi paylarına düşen kişi başı doğal kaynak tüketim sınırlarını genellikle aşmaktadır. Zenginlik seviyesi düşük olan ülkeler ise genellikle kendi paylarına düşen doğal kaynak sınırlarını aşmıyor ya da aşamıyor ve sosyal hedeflerin birçoğunu da sağlayamıyor. Zengin ülkeler hayat kalitelerinde düşüş olmadan daha az doğal kaynak (kişi başına düşen malzeme, su, enerji, orman) tüketebilir ve atmosfere daha az karbon dioksit salabilirler. Zengin ülkeler kendi paylarına düşen doğal kaynakları aşmadan refah seviyelerini koruyabilirler. Bu durumda, fakir ülkeler için daha fazla artık kaynak ortaya çıkacak ve sonuç olarak daha adaletli bir paylaşım gerçekleşecektir. Dünya’daki tüm ülkeler sosyal refah ile doğal kaynak tüketimi arasında bir orta yol bulmak zorundadır, yoksa gezegenimize vereceğimiz zarar geri dönülmez boyutlara ulaşacaktır. Bu makalede, ülkelerin kaynak kullanımı ile refah ilişkisi araştırılmış ve çeşitli veriler araştırılarak elde edilip değerlendirilmiştir. Görülen odur ki insanların bir çok ihtiyacının karşılandığı yer küre kaynakları küresel sürdürülebilirlik ölçüsü esas alınarak yönetilmemektedir. Türkiye’deki mevcut durum verilere göre irdelenmiş ve bazı görüşler paylaşılmıştır ayrıca Türkiye’deki gelişmelere göre literatürdeki bazı veriler güncellenmiştir.