Âkif’in Şiir Dilinin Aydınlığının Sebeplerine Dair

Abstract

Mehmet Âkif’in şiiri, samimî / hikemî söyleyiş kudreti, toplumsal aksaklık ve problemlerin teşhir, tasvir ve tahlilindeki başarısının kabulü yanında, özellikle vefatından hemen sonra bazı şair ve eleştirmenler tarafından basit, gereğinden fazla mensur ve “çok aydınlık” bulunarak küçümsenmiştir. Bu küçümseyişte şairin konuları kadar üslûbu, estetiği ve tekniği de etkili, belirleyici olmuştur. Fakat Âkif, tam da bu eleştiri noktalarından asıl hamlesini yapmış, kendi gayesine ulaşmış bir şairdir. Bu çalışmada“kapalı şiir, saf şiir, şiirde müphemiyet ve muğlâklık, mensur öğelerin şiire zararı” tartışmaları etrafında Âkif şiirinin aydınlığına ışık tutulmaya çalışılacaktır. Çalışmanın başlığında, bilinçli olarak “parlaklık” yerine “aydınlık” kelimesi tercih edilmiştir. Zira parlaklık, yerine göre nârinliği, yerine göre ihtişamı, bazen de estetik oluşu ifade ederken, “aydınlık”ta samimiyet, tevâzu ve ferâgat vardır.