Amidi’nin et-Tarikatu’s-Sağira Adlı Eserinin Tahkiki (Taharet’ten Nikah’a Kadar)

Abstract

Hicrî 6. Asırda mezhepler arasında fıkhî ihtilaflar artmıştı. Bu, Hanefîler ile Şafiiler arasında ise daha da sık yaşanmaktaydı. Her bir mezhebin alimleri, deliller zikretmek suretiyle kendi mezhebini temellendiriyor ve muhaliflerinin delillerini çürüterek kendi mezhebinin savunusunu yapıyordu. İşte böyle bir dönemde, döneminin önde gelen Şâfiî alimleri arasında bulunan İmam Âmidî, bu iki mezhep arasındaki öne çıkan ihtilaflı meseleleri tartışmak için et-Tarîkatü’s-sağîrâ adlı eserini kaleme almıştır. Âmidî kitabını dört konuya ayırmış olup her konuyu on mesele etrafında ele almıştır. Her meseleye, kendi mezhebi olan Şâfiî mezhebinin görüşüyle başlayan Âmidî, ardından Hanefî mezhebinin görüşlerini serdeder. Hanefî mezhebinin görüşlerini imkan nispetinde hem naklî hem aklî delillerle delillendirmeye gayret eder. Daha sonra bir bir bu fikirleri çürütmek üzere tekrar ele alır ve bu meyanda Âmidî kendi mezhebini desteklemek adına Şâfiî mezhebinin delillerini zikreder. Eser boyunca, Âmidî‟nin istidlal yapmada ve Kur‟ân, hadis ve kıyasa çokça başvurabilmekteki yetkinliği müşahade edilmektedir. Kitabın önsözünde Âmidî‟nin hayat hikayesine, ilmî hayatına ve onun hayatının altın çağını yaşadığı dönemde ilmî hayatın ne durumda olduğuna yer verilmiştir.

During the hijri sixth century, juristic disagreements among schools of thoughts, especially between Hanafis and Shafies, have reached its climax. Scholars belonging to a certain school of thought (mazhab) tried to support it by narrating its evidences as well as refuting evidences provided by opposing school of though. At this period of time, Al-Amidi, one of the most prominent Shafie scholars of his age, came up with his book “Attarika Assaghira” in which he discussed the major issues on which the two schools disagree. Al-Amidi has divided his book into four chapters, each includes dozens of issues that have been tackled in this format: First he mentions the Shafie’s then the Hanafi’s view on such an issue, mentions,as much as he can, textual as well as rational proofs provided by Hanafi school, refutes them, and eventually offers evidences provided by his own school of thought, the Shafie, and gives it preference to others Al-Amidi‟s ability of resoning and referring to Quran, Hadith and Analogy can apparently be seen in the current book. Attemting to introduce this book to the reader, the researcher has tackled the personal as well as schlarly life of Imam Al-Amidi and the kind of life he has led during his golden century. This study is based only on the purification up tp the marraige chapters.