“Hızırla Kırk Saat”in Kurgusal Yapısı

Abstract

Şiirin de bütün edebi eserler gibi kendi içerisinde mantıksal bir bütünlüğü ve kurgusu vardır. Ancak bu düşünceyle yaklaşıldığında şiiri kavramak ve onun barındırdığı alt manaları görebilmek mümkündür. Türk şiirinin büyük isimlerinden Sezai Karakoç, klasik edebi ve tasavvufi kaynaklarda sıkça kullanılan bir figür olan Hızır’ı devralarak onu bugünün dünyasına taşımıştır. Bu çalışmada Sezai Karakoç’un “Hızırla Kırk Saat” Ģiiri ve onun kurgusal yapısı, ağırlıklı olarak perspektivizm metoduyla incelendi. Ġncelemeye geçilmeden önce, ilk bölümde Hızır figürünün klasik kaynaklarda ve edebiyatta, ikinci bölümde “kurgu” ve “kurgusal yapı” terimlerine açıklık getirilmeye çalışılıp kurgusal yapılar irdelendi. Üçüncü bölümde ise “Hızırla Kırk Saat”teki yapı kurucu ögeler ve Ģiirin kurgusal yapısı ele alındı.

Like any literary genre, poetry, as well, has an inner structure and logical integrity. Apprehending this structure and integrity is essential for fully grasping a poem and conceiving subtle meanings contained in it. Sezai Karakoç, one of the greatest names of Turkish poetry, inherited the figure of Khidr, who is frequently used in classical literary and Sufi sources, and revived him in the contemporary world. This thesis analyzes with the perspectivism method Karakoç’s poem “Hızırla Kırk Saat” [Forty Hours with Khidr] and particularly its fictional structure. The first chapter examines the appearance of the figure of Khidr in classical sources and in literary works. Second chapter clarifies the concepts of “fiction” and “fictional structure” and analyzes the logic and interpretation of fiction. Finally, the third chapter studies the fictional structure of the poem “Hızırla Kırk Saat”.