Tarihi Yarımada Gelişim Süreci -1950 Sonrası İmar Faaliyetlerinin Kamu Yapıları Kapsamında İncelenmesi

Abstract

‘‘Tarihi Yarmada Gelişim Süreci-1950 Sonrası İmar Faaliyetlerinin Kamu Yapıları Kapsamında İncelenmesi’’ isimli bu çalışma beş bölümden oluşmaktadır. Birinci bölümde tezin amacı ve kapsamı vurgulanmıştır. İkinci kısımda Tarihi Yarımada’nın konumu, ulaşım yapısı, iklimi ve bitki örtüsü, topografik yapısı ve ekonomik yapısı ele alınmıştır. Üçüncü bölümde ise; Tarihi Yarımada’nın dönemler içindeki gelişimi incelenmiş; Byzantion, Roma ve Bizans döneminden kısaca bahsedilip, Osmanlı dönemindeki gelişmeler ve Cumhuriyet dönemi irdelenerek bu dönemde meydana gelen imar faaliyetleri üzerinde durulmuştur. Çalışmanın dördüncü bölümünde ise 20.yüzyıl mimarlığına değinilmiş, 1950 sonrası gelişmeler ele alınarak belirlenen bazı kamu yapıları aktarılmaya çalışılmıştır. Bu kamu yapıları; Sosyal Sigortalar Kurumu Kompleksi, İstanbul Manifaturacılar Çarşısı, Adalet Sarayı ve İstanbul Belediye Sarayı’dır. Bu yapıların seçilmesinin en büyük nedeni ise, hepsinin de iddialı yapılar (yarışma projeleri) olması ve 1950 sonrası mimarimizde meydana gelen değişiklikleri açık bir şekilde yansıtmalarındandır. Çalışmanın son bölümünü ise sonuç kısmı oluşturur. Bu bölümde genel anlamda irdelenen kamu yapıları tartışılmıştır.

This work, “The Evolution of the Historical Peninsula – A Study of post-1950 Construction Activities with Focus on Public Buildings” consists of five sections. In the first section, the aim and scope of the thesis is emphasized. The second section discusses the location of the Historical Peninsula, its transportation structure, climate, flora, and topographical and economic structure. In the third section, the evolution of the Historical Peninsula in different historical periods is investigated; the Byzantine and Roman periods are shortly mentioned, whereas the construction activities during the Ottoman and Republican epochs are discussed in detail. The fourth section deals with the twentieth century architecture, and dwells on the developments after 1950 by focusing on certain public buildings such as the Social Security Directorate, Manufacturers Market, Palace of Justice, and Istanbul Municipality Palace. The rationale behind the choice of these buildings is that they are all contest projects and clearly reflect the changes in our architecture after 1950. The fifth and last part recapitulates and concludes the discussion.