Okul Öncesi Eğitim Alan Çocukların Oyun Tercihleri ile Problem Davranışları Arasındaki İlişkinin İncelenmesi

Abstract

Çocuk, yaşamındaki her şeyi oyunlaştırır. Başka bir ifadeyle, oyun çocuğun yaşamının merkezindedir ve çocuğun tüm gelişim alanlarını ya doğrudan ya da dolaylı olarak etkilemektedir. Bu çalışmada okul öncesi eğitimi alan çocukların oyun tercihleri ile problem davranışları arasında ilişki olup olmadığı; oyun tercihlerinin problem davranışlarını yordayıp yordamadığı araştırılmıştır. Araştırma ilişkisel tarama modeline göre tasarlanmış ve gerçekleştirilmiştir. Araştırmanın verileri, Bilgi Formu, Oyun Tercihleri Ölçeği ve Problem Davranışlar Ölçeği aracılığı ile toplanmıştır. Veriler, İstanbul ili Pendik ilçesinde çocuğu (48-72 ay) okul öncesi eğitime devam eden 454 ebeveynden alınmıştır. Toplanan veriler t testi, anova, korelasyon ve regresyon analizleri yapılarak çözümlenmiştir. Araştırmada öne çıkan bulgulara göre çocukların dışa yönelim problem davranışlar ile yalnız oyun, paralel oyun ve dramatik oyun arasında anlamlı ilişki bulunmamaktadır. Çocukların dışa yönelim problem davranışlar ile yapı inşa oyunu, birlikte oyun, kurallı oyun ve işbirlikçi oyun arasında negatif yönde anlamlı ilişki bulunurken; dışa yönelim problem davranışlar ile dijital oyun arasında pozitif ilişki tespit edilmiştir. Çocukların içe yönelim problem davranışlar ile yalnız oyun, yapı-inşa oyun, dramatik oyun ve kurallı oyun arasında anlamlı ilişki tespit edilememiştir. Çocukların içe yönelim problem davranışlar ile paralel oyun ve dijital oyun arasında pozitif yönde anlamlı ilişki bulunurken; çocukların içe yönelim problem davranışlar ile işbirlikçi oyun ve birlikte oyun arasında negatif ilişki bulunmaktadır. Çocuklar kurallı oyun ve birlikte oyun oynamayı tercih ettikçe, çocukların dışa yönelim problem davranışları olumsuz etkilenerek azalmaktadır. Çocuklar paralel oyun ve dijital oyun oynamayı tercih ettikçe, içe yönelim problem davranışlar artmakta; birlikte oyun oynamayı tercih ettiğinde içe yönelimli problem davranışları azalmaktadır.

A child makes everything in his life playful. In other words, play is at the center of the child's life and affects all development areas of the child either directly or indirectly. In this study, it was investigated whether there is a relationship between the play preferences and problem behaviors of children receiving preschool education; whether their game preferences predict problem behaviors or not. The research was designed and conducted according to the relational survey model. Data were collected through the Information Form, Play Preferences Scale, and Problem Behaviors Scale. Data were collected through from 454 parents whose children (48-72 months) receives pre-school education who live in Pendik, İstanbul. Date were analyzed by performing t-test, anova, correlation and regression analyzes. According to the prominent findings of the study, there is no significant relationship between children's externalizing behaviors and solitary play, parallel play and dramatic play. While there is a negative significant relationship between children's externalizing behaviors and constructive play, playing together, games with rules, and cooperative play; a positive relationship was found between externalizing behaviors and digital game. It was found that there was no significant relationship between children's internalizing behaviors and solitary play, constructive play, dramatic play, and games with rules. While there is a positive and significant relationship between children's internalizing behaviors and parallel play and digital game; there is a negative relationship between children's internalizing behaviors and cooperative play and playing together. Children’s external problem behaviors are negatively affected and decrease when they prefer cooperative plays and games with rules. When children prefer to play parallel play and digital games, internally directed problem behaviors increase but when they prefer to play together, internally directed problem behaviors decrease.