Çocukluk Çağı Travmaları ve Yeme Tutumları Arasındaki İlişkide Yalnızlık, Sosyal İzolasyon ve Zihinselleştirmenin Yeri

Abstract

Bu araştırmada çocukluk çağı travma yaşantıları ile yeme tutumları ve duygusal yeme arasındaki ilişkide zihinselleştirme, yalnızlık ve sosyal izolasyonun seri aracılık etkilerinin incelenmesi amaçlanmıştır. Araştırmaya yaşları 18 ile 25 yaş arasında değişen 598 yetişkin katılmıştır. Katılımcıların 190’ı yeme tutumlarını etkileyebilecek bir fizyolojik rahatsızlığa sahip olduklarını belirtmiştir. Katılımcılardan demografik form, Çocukluk Çağı Travma Ölçeği, Zihinselleştirme Ölçeği, UCLA Yalnızlık Ölçeği, Sosyal İzolasyon Ölçeği, Yeme Tutum Testi ve Hollanda Yeme Davranışları Anketi ile veri toplanmıştır. Seri aracı analizleri Hayes’in Process Macro V4.1’deki Model 6, 5000 tekrarlı örneklem yöntemiyle %95 güven aralığında gerçekleştirilmiştir. Analizler öncelikle tüm grup için yapılmış sonrasında fizyolojik hastalığı olan ve olmayan grup için yinelenmiştir. Tüm grup için yapılan analiz sonuçlarına göre zihinselleştirme ve yalnızlığın, travma ve yeme tutumu arasında seri aracı rol aldığı, duygusal istismar dışındaki tüm travma alt boyutları ile yeme tutumu ve duygusal yeme arasındaki ilişkide ise zihinselleştirme ve sosyal izolasyonun seri aracı rol aldığı gözlenmiştir. Fizyolojik bir hastalığı olan ve olmayan grup için yapılan analizler sonucunda ise fizyolojik hastalığı olan grup için seri aracılık analizlerin anlamlı olmadığı, hastalığı olan grup için fiziksel ve cinsel istismar alt boyut dışındaki tüm analizlerin tüm grup için yapılan analizler ile aynı doğrultuda olduğu gözlenmiştir. Elde edilen bulgular literatürde yer alan bilgiler çerçevesinde tartışılmıştır.

In this study, it was aimed to examine the serial mediation effects of mentalization, loneliness and social isolation in the relationship between childhood trauma experiences and eating attitudes and emotional eating. A total of 598 adults aged between 18 and 25 years participated in the study. 190 of the participants stated that they had a physiological disorder that could affect their eating attitudes. Data were collected from the participants using demographic form, Childhood Trauma Scale, Mentalization Scale, UCLA Loneliness Scale, Social Isolation Scale, Eating Attitudes Test and Dutch Eating Behaviors Questionnaire. Serial mediator analyses were conducted using Hayes' Process Macro V4.1, Model 6, 5000 repeated sample method with 95% confidence interval. Analyses were first performed for the whole group and then repeated for the group with and without physiological disease. According to the results of the analysis for the whole group, it was observed that mentalization and loneliness played a serial mediating role between trauma and eating attitude, and mentalization and social isolation played a serial mediating role in the relationship between all trauma sub-dimensions except emotional abuse and eating attitude and emotional eating. As a result of the analyses conducted for the group with and without a physiological disease, it was observed that the serial mediation analyses were not significant for the group with physiological disease, and all analyses except for the physical and sexual abuse sub-dimension for the group with disease were in the same direction with the analyses conducted for the whole group. The results obtained were discussed within the framework of the information in the literature.