The Reverse Emergent Properties of The International Democracy Promotion Regime in The Arab Middle East

Abstract

Despite the dramatic increase in the international democracy promotion efforts toward the Arab Middle East in the period between the September 11, 2001 attacks and the Arab uprisings in 2010, the authoritarian regimes in the region have paradoxically become more entrenched. This paper tries to analyze this puzzling development by taking democracy promotion toward the Arab Middle East as an international regime. By examining the constitutive norms, procedures, and the institutions of this international democracy promotion regime, I argue that the weak character of the regime produced what I call ‘reverse emergent properties’—contradictory systemic effects that cannot be reduced to its individual parts, in this case the individual democracy promotion initiatives.

11 Eylül 2001 saldırıları ile 2010’da başlayan Arap ayaklanmaları arasındaki süreçte Ortadoğu’daki Arap ülkelerine yönelik uluslararası demokrasi yayma faaliyetlerinde çarpıcı bir artış olmasına rağmen bölgedeki otoriter rejimler paradoksal olarak kendilerini daha da tahkim ettiler. Bu makale bu muammalı gelişmeyi tahlil etmek için Arap Ortadoğusu’na yönelik demokrasi yayma faaliyetlerini bir uluslararası rejim olarak ele alıyor. Bu uluslararası demokrasi yayma rejiminin kurucu normlarını, prosedürlerini, ve kurumlarını değerlendiren makale, bu rejimin zayıf nitelikte olmasının ‘ters beliren özellikler’ olarak adlandırdığım, herbir demokrasi yayma girişimi anlamında tekil parçalara indirgenemeyen çelişik sistemik sonuçlar ürettiğini savunuyor.