Aydınoğulları’ndan Osmanlı’ya Bir Batı Anadolu Kenti: Tire’nin Mekansal Dönüşümü

Abstract

Bu çalışma, Aydınoğulları ve devamında Osmanlı hakimiyetine karşılık gelen 14. ve 16. yüzyıllarda Batı Anadolu’nun en önemli kentlerinden biri olan Tire’nin mekansal gelişim ve dönüşümünü irdelemektedir. İzmir’in ilçelerinden biri olan Tire Eski Çağ’dan itibaren Batı Anadolu’da yerleşmiş çeşitli kültürlere ev sahipliği yapmıştır. Ancak Tire kent dokusunun biçimlenmesi büyük ölçüde 14. yüzyılla birlikte bölgede etkin olan Türk-İslam hakimiyeti döneminde gerçekleşmiştir. Günümüzde de devam eden kent yapısının temellerinin ilk olarak Aydınoğulları tarafından 14. - 15. yüzyıllarda atıldığı söylenebilir. Devamında gelen Osmanlı egemenliğinde ise, 15. - 16. yüzyıllarda kentsel yapı nihai olarak şekillenmiştir. Kent dokusunun kentsel mimari ile birlikte biçimlendiğini öne süren bu çalışmada, Tire’nin kentsel gelişim ve dönüşümü cami, medrese, han, hamam gibi anıtsal, kamusal yapılar ve de özellikle yapı toplulukları olan külliyeler ile bağlantılı olarak incelenmektedir. Diğer bir deyişle, sırasıyla Aydınoğulları ve Osmanlı hakimiyeti altında Tire’nin gelişimi ve dönüşümü kentsel mimariyle ilişkilendirilip karşılaştırmalı olarak değerlendirilmektedir.

This study investigates the spatial developments, transformations and changes of a significant Western Anatolian urban centre, namely Tire between the 14th and 16th centuries, which correspond to the Aydınid and the subsequent Ottoman rule. One of the administrative districts under the city of İzmir today, Tire had been home to various cultures that settled in Western Anatolia from ancient times onwards. However, the town owes the shaping of its urban form and fabric to the Turkish - Islamic rule in the region, which had been effective since early 14th century. It can be said that, the foundations of the town’s urban structure, which is almost similar to its current situation, had been established back in the 14th - 15th centuries by the Aydınid Principality. As such, the urban structure acquired its final form under the subsequent Ottoman rule, particularly in the 15th and 16th centuries. This paper also claims that urban form and fabric were developed and shaped in accordance to urban architecture. In this framework, urban development and spatial transformation of Tire is studied in relation to the public buildings, monuments such as mosques, madrasas, baths and especially to building groups in the form of building complexes. In other words, Tire is comparatively analysed in terms of its spatial transformation and being reshaped in relation to its urban architecture first under the Aydınid and next the Ottoman rule.