Sezai Karakoç’un Eğitim-Öğretimle İlgili Görüşleri: Eserlerinden Hareketle Fert ve Toplum İdeali

Abstract

Bu makalede Sezai Karakoç’un “Diriliş” olarak kavramlaştırdığı fikir hareketi bir eğitim metodu olarak değerlendirilmektedir. Hareketin kendisi doğrudan bir eğitim süreci olarak ele alınmakla birlikte, Karakoç’un doğrudan eğitim-öğretimle ilgili görüşleri de makalede yer almaktadır. Eğitim felsefesine kaynak teşkil edebilecek görüşler, ferdin ahlak gelişimi, öğretimde yöntem ve teknikler, başarı gibi kavramlar inceleme konusu haline getirilmiştir. Sezai Karakoç’un eserler toplamına yayılmış olan eğitim ile görüşlerini bir araya getirmeye çalışan bu makalede çoğunlukla tanımlayıcı bir tutum izlenmiş, yer yer konu hakkında değerlendirmeler de yapılmıştır. Bununla birlikte eğitim konusunda Sezai Karakoç’un görüşlerinin hangi zemin üzerine şekillendiğini daha net bir şekilde görebilmek için eğitimin bir kamuoyu oluştu rma aracı olarak ele alınmaya başlandığı Tanzimat’tan sonra ortaya çıkan çeşitli görüşlere de makalenin girişinde değinilmiştir. Sezai Karakoç’un toplumda adaletin temeline sevgi fenomeninin yerleşmesi için öngördüğü ahlaki gelişim, demokrasinin ferdin ahlaki gelişim süreçleriyle ilgisi ve eğitimi kamuoyunu yönlendirme aracı olarak görüp görmediği ortaya çıkarılmıştır.

In this article, the idea movement, which Sezai Karakoç conceptualizes as Resurrection, is evaluated as an educational method. Although the movement itself is considered as a direct educational process, Karakoç’s opinions on direct education-schooling are also included in the article. Concepts such as opinions that can be the source of education philosophy, moral development of individuals, methods and techniques in schooling, success are turned into the subject of researches. In this paper, which is tried to bring the opinions of Sezai Karakoç together with the education that spread over his works, a descriptive attitude was mostly observed. In addition, evaluations were made on the subject. On the other hand, various notion that emerged after the Tanzimat, in which education began to be considered as a tool of public opinion in order to be able to see clearly which ground the ideas of Sezai Karakoç were formed on, were also mentioned in the introduction of the article. It was found out whether Sezai Karakoç’s moral development for the placement of the phenomenon of love on the basis of justice in society, its relation to the individual’s moral development process and whether education is seen as a means of directing public opinion.