Kendine zarar verme davranışının, çocukluk çağı travmaları, duygu düzenleme ve bilişsel esneklik düzeylerine göre farklılaşmasının incelenmesi

Abstract

Bu araştırmanın amacı, ergenlerin çocukluk çağı travmaları, duygusal düzenleme ve bilişsel esneklik düzeylerinin kendine zarar verme davranışı üzerindeki etkilerini incelemektir. Çalışmada, bu üç değişkenin kendine zarar verme davranışına göre anlamlı farklılık gösterip göstermediği araştırılmıştır. Araştırma kapsamında farklı demografik özelliklere sahip bireylerden oluşan bir örneklem grubuna araştırmacı tarafından oluşturulan Demografik Bilgi Formu, Kendine Zarar Verme Davranışı Değerlendirme Envanteri, Çocukluk Çağı Travmaları Ölçeği, Ergenler İçin Duygu Düzenleme Ölçeği ve Bilişsel Esneklik Envanteri uygulanmıştır. Elde edilen veriler, parametrik olmayan istatistiksel analiz yöntemleriyle değerlendirilmiş; değişkenler arasındaki farklılıkların belirlenmesinde Kruskal-Wallis ve Mann- Whitney U testleri kullanılmıştır. Bulgular, çocukluk çağı travmaları yüksek, duygu düzenleme ve bilişsel esneklik düzeyleri düşük olan ergenlerin kendine zarar verme davranışını ölçen envanterin birçok alt boyutunda puanlarının daha yüksek olduğunu ortaya koymuştur. Araştırma bulguları, kendine zarar verme davranışına kaynaklık eden psikolojik süreçleri anlamada önemli ipuçları sunmakta ve alana yönelik önleyici çalışmalara katkı sağlamaktadır.The aim of this study is to examine the effects of childhood traumas, emotional regulation, and cognitive flexibility levels on self-harming behavior in adolescents. The study investigates whether these three variables differ significantly according to self-harming behavior levels. A sample group consisting of individuals with diverse demographic characteristics was administered the Demographic Information Form developed by the researcher, the Self-Harming Behavior Assessment Inventory, the Childhood Trauma Questionnaire, the Emotion Regulation Questionnaire for Adolescents, and the Cognitive Flexibility Inventory. The data obtained were analyzed using non-parametric statistical methods; Kruskal-Wallis and Mann-Whitney U tests were used to determine the differences between variables. The findings revealed that adolescents with higher levels of childhood trauma and lower levels of emotional regulation and cognitive flexibility scored higher on several sub-dimensions of the self-harming behavior inventory. The results provide important insights into the underlying psychological processes of self-harming behavior and contribute to the development of preventive practices in the field.