İkinci Yeni Şiirindeki Parodi, Pastiş, Satir ve İroni Yansımaları

Abstract

Cumhuriyet dönemi Türk edebiyatı içinde önemli dönüm noktalarından biri olarak kabul edilen İkinci Yeni şiiri, 1950’li yılların ortalarına doğru belirmeye/şekillenmeye başlamış ve etkisi günümüze kadar devam etmiştir. İlk kez Muzaffer İlhan Erdost’un neşrettiği bir yazısında ismiyle karşılaştığımız bu şiir hareketi, edebiyat araştırmacıları tarafından modernist bir çizgide değerlendirilmiştir. Şiirlerinde kendilerine özgü bir dil ve imge dünyası kuran İkinci Yeniciler, ele aldıkları konuları farklı tekniklerin yardımıyla anlam ve anlatım olanakları bakımından zenginleştirmiş ve birçok yönden çağdaş Türk şiirinde derin izler bırakmışlardır. Bu çalışmada, İkinci Yeni şiirinde parodi, pastiş, satir ve ironi gibi tür ve tekniklerin hangi amaçlar ve işlevlerde kullanıldığı, eserlerden örneklerle incelenmiştir.

The Second New poetry, which is considered a milestone in Turkish literature of the Republican period, began in the mid-1950s and its influence continued until today. This poetry movement, which we encountered for the first time in an article published by Muzaffer İlhan Erdost, was evaluated such as a modernist movement by literary researchers. The poets of the Second New movement have created a distinctive language and image in their poems. They have enriched the meaning and expression possibilities with different techniques in the topics and left a significant impact on modern Turkish poetry. This study has been investigated the purposes and functions of genres and techniques such as parody, pastiche, satire, and irony in the Second New poetry, with examples from the works.